ความสัมพันธ์กับนาวาร์

วันที่ 15 กันยายน ค.ศ. 1054 เฟร์นันโดปราบการ์ซิอา พระเชษฐา ได้ที่สมรภูมิอาตาปูเอร์กา และนาวาร์ถูกลดสถานะเป็นรัฐบริวารภายใต้การปกครองของพระเจ้าซันโช การ์เซียที่ 4 พระโอรสของพระเชษฐาผู้ล่วงลับ แม้นาวาร์ในตอนนั้นจะมีดินแดนดั้งเดิมของกัสติยา คือ อาลาบาและลาริโอฆา รวมอยู่ด้วย แต่เฟร์นันโดต้องการยกให้แค่ลาบูเรบา[1] ตลอดหนึ่งทศวรรษต่อมา พระเจ้าซันโชที่ 4 ค่อย ๆ สูญเสียการควบคุมในนาวาร์ตะวันให้แก่พระเจ้าเฟร์นันโด

ความสัมพันธ์กับอัลอันดะลุส

สงครามกับซาราโกซา

ในปี ค.ศ. 1060 พระเจ้าเฟร์นันโดบุกไตฟาซาราโกซาผ่านทางที่ราบหุบเขาของแม่น้ำดูเอโรด้านตะวันออก ในบริเวณที่สูงแถวโซเรีย พระองค์ยึดป้อมปราการซานเอสเตบันเดกอร์มัซ, เบร์ลังกา และบาดอร์เรย์ และต่อมามุ่งหน้าผ่านสู่ซันติอุสเต, อูเอร์เมเซส และซันตามารา ไปจนถึงถนนโรมันที่ทอดอยู่ระหว่างโตเลโดกับซาราโกซา[2] การสู้รบครั้งนี้อาจสำเร็จเนื่องจากอะห์มัด อัลมุกตะดิร อะมีรผู้ครองซาราโกซาอยู่ก่อน กำลังวุ่นวายอยู่กับการโจมตีไตฟาตอร์โตซา ดินแดนข้างเคียง และกำลังป้องกันป้อมปราการทางตะวันออกเฉียงเหนือจากพระเจ้ารามิโรที่ 1 แห่งอารากอนกับราโมน บารังเกที่ 1 แห่งบาร์เซโลนา อะมีรที่ในขณะนั้นจ่ายบรรณากาให้พระเจ้าซันโชที่ 4 แห่งนาวาร์ยอมจำนนต่อพระเจ้าเฟร์นันโดและยินยอมจ่ายบรรณาการให้ แม้ว่าในตอนแรกอาจเป็นเพียงการจ่ายให้เป็นครั้ง ๆ แต่พระเจ้าเฟร์นันโดก็บีบบังคับให้จ่ายบรรณาการให้จนพระองค์สิ้นพระชนม์[3]

สงครามกับโตเลโด

ต่อมาพระเจ้าเฟร์นันโดหันไปสนใจยาห์ยา อิบน์ อิสมาอิล อัลมะอ์มูน อะมีรแห่งโตเลโดที่เป็นภัยคุกคามพรมแดนด้านข้างของอัลมุกตะดิร ในปี ค.ศ. 1062 พระเจ้าเฟร์นันโดบุกไตฟาของอัลมะอ์มูน ยึดตาลามังกาและปิดล้อมโจมตีอัลกาลาเดเอนาเรส หลังเห็นดินแดนของตนถูกปล้นทำลาย อัลมะอ์มูนยินยอมจ่ายบรรณาการให้ พระเจ้าเฟร์นันโดจึงจากไป[4]

การโจมตีบาดาโฆซและเซบิยา

ในปี ค.ศ. 1063 พระเจ้าเฟร์นันโดใช้รายได้ก้อนใหม่ที่ได้มาจากการจ่ายบรรณาการทำการรุกรานครั้งใหญ่ใส่ไตฟาเซบิยาและบาดาโฆซ เซบิยา (อาจจะบาดาโฆซด้วย) ยอมจ่ายค่าไถ่เพื่อให้พระองค์ถอนทัพออกไป การโจมตีครั้งนี้ยังมีวัตถุประสงค์เพื่อกำจัดบาดาโฆซที่อาจเป็นภัยคุกคามในช่วงระหว่างการปิดล้อมกูอิงบราในปีต่อมา

การพิชิตโปรตุเกสกลับคืนมา

การทำเรกองกิสตาครั้งสำคัญครั้งแรกของพระเจ้าเฟร์นันโดคือการรุกรานลุ่มน้ำดูเอโรตอนล่างที่ตั้งอยู่ระหว่างชายฝั่งที่เคยเป็นของเลออนกับเทือกเขา ในวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1057 กองทัพของพระองค์พิชิตลาเมโกกับเทือกเขาที่อยู่ติดกัน[5] เพื่อการันตีความปลอดภัยของดูเอโร พระเจ้าเฟร์นันโดเริ่มดึงเอาเทือกเขามอนเดโกมาอยู่ภายใต้การควบคุม เริ่มจากการยึดวิเซอูที่ตั้งอยู่ตอนกลางในวันที่ 25 กรฎาคม ค.ศ. 1058 จากนั้นเคลื่อนลงไปมุ่งหน้าสู่ทะเล ทำสมรภูมิอันทรหดยาวนาน ก่อนจะยึดกูอิงบราได้ในวันที่ 25 กรกฎาคม ค.ศ. 1064 หลังปิดล้อมอยู่หกเดือน[5]

สงครามกับบาเลนเซีย

ในปี ค.ศ. 1065 พระเจ้าเฟร์นันโดทำการสู้รบทางทหารครั้งสุดท้าย ทรงบุกไตฟาบาเลนเซียและปราบอะมีรอับดุลมะลิก อัลมุซ็อฟฟัรได้ในปลายฤดูใบไม้ร่วง พ่อตาของอะมีรอัลมะอ์มูนแห่งโตเลโด แย่งชิงอำนาจควบคุมบาเลนเซียไปและข่มขู่อะมีรแห่งซาราโกซาให้กลับมาจ่ายบรรณาการให้เลออนอีกครั้ง พระเจ้าเฟร์นันโดล้มป่วยในเดือนพฤศจิกายนและเดินทางกลับราชอาณาจักรของตน[4]